Pijn na kanker

De afgelopen maanden heb ik nauw samengewerkt met organisaties die heel veel rond kankerpreventie en registraties doen. Cijfers die je de rillingen over heel je lichaam bezorgen. Cijfers waar ikzelf ook tot twee keer toe van deel uit maakte.

In 2015 werden er in België 67000 nieuwe kankerincidenties vastgesteld, hiertoe behoren niet de incidenties die al in behandeling waren, noch de non melanoma huidkankers (niet levensbedreigende huidkankers).

Gelukkig overleven steeds meer mensen de ziekte, de afgelopen 10 jaar waren dat er 339.202 in België. En is dat geweldig goed nieuws. Alléén draagt 1 op 4 de langdurige gevolgen na kanker. 85000 survivors in België dragen de gevolgen die zich kunnen uiten in eender welk levensgebied. Daarom wordt wel eens gesproken van een leven voor en een leven na kanker.

Eén van de klachten dat zich fysiek manifesteert zijn de neuropathische pijnen of te wel zenuwpijnen. 40% van de (ex) kankerpatiënten heeft 6 maanden na de behandeling nog te maken chronische pijn. Een pijn die zeer nefast is voor de levenskwaliteit en de re-integratie.
4 000 000 (ex)patiënten leven momenteel met ernstige kankerpijn; 1 op 5 heeft matig tot ernstige pijn, bij 1 op 3 heeft het een invloed op de levensstijl, bij 1 op 4 is het chronisch. 70% komt door de kanker, 15% door de behandelingen en de ander 15% incidenteel.

Serieuze cijfers, niet alléén over het aantal klachten, maar ook cijfers die gelijk aantonen hoeveel mensen er dagelijks moeten afrekenen met deze pijnen. Een pijn waar de medische wereld helaas geen oplossing voor heeft. Een onzichtbaar begrip dat zorgt voor heel veel onbegrip en ongeloof in deze maatschappij. Een beperking die de re integratie in de maatschappij en naar de werkvloer niet vereenvoudigen, integendeel.

Omgaan met neuropathische pijnen, ook ik kan hierover meepraten. Ja, ook mijn leven heeft het beïnvloed, na twee keer te zijn getroffen door een agressieve vorm van borstkanker met één keer uitzaaiingen naar de lymfeklieren. Heel veel activiteiten die tot mijn dagelijkse bezigheden behoorde, kon ik plots in minderde maten of gewoon niet meer doen. Maar desondanks ben ik iedere dag intens dankbaar en gelukkig met het feit; “liever een leven met een beperking of hinder…dan geen leven meer”, nietwaar?

Neuropathische pijn of zenuwpijn, is een specifieke pijn als gevolg van een beschadiging in het zenuwstelsel en is vaak een chronische aandoening, de pijn kan weken tot maanden of jaren aanhouden en is soms zelfs blijvend. Jammer genoeg is deze pijn vaak moeilijk te behandelen en is ermee leren omgaan de boodschap.

De vraag die me heel vaak gesteld wordt is, omschrijf me de pijn is. Wel neuropathische pijnen hebben een aantal karakteristieken of symptomen zoals stekend, branden, schrijnend of elektrische schok. Vaak gaat dit samen met tintelingen of een doof gevoel. Zelfs prikkels die normaal geen pijn doen zorgen voor pijnprikkels zoals gewoon het aanraken van de huid, het uitvoeren van bepaalde bewegingen of gewoon het ervaren van koude en/of warmte. Ik durf het soms wel eens te vergelijken met een bloeddrukmeter die voortdurend opgespannen staat en dit zowel dag als nacht!

Hierover praten is dan ook voor heel veel mensen vaak een taboe en is het dagelijks over je grenzen heengaan om toch maar tot de doorsnee persoon te behoren en vooral niet teveel op te vallen tussen de massa. Is het dit dat wij verwachten van onze medemens in deze ruimdenkende maatschappij?

Er over praten en ermee naar buiten komen is dan ook enorm belangrijk zowel voor hij of zij die met deze pijnen te kampen heeft als de persoon en de maatschappij die er recht tegenover staat en gewoon niet weet hiermee om te gaan noch te begrijpen. Wanneer hier meer openheid rond zal ontstaan, zal een groot deel van ergernissen en frustraties verdwijnen voor iedereen. En zal het de samenleving alléén maar vergemakkelijken.